Landskouter kent geen grenzen meer, geen hinderpaal, geen muur belet de toegang tot dit dorpje, oase van rust, plekje van stille gezelligheid, bron van geestelijke ontspanning. Voor die ontspanning zorgden vierenveertig jaar terug een tiental dorpsgenoten-kaartvrienden voor de start van een vereniging die zou uitgroeien en bloeien door de jaren heen. Jaar na jaar genoten zij mee van het succes van hun Landskouterse vrienden, kaartkoningen en -prinsen van eigen bodem. Onze maatschappij kreeg uitstraling, kreeg weerklank buiten de Landskouterse stadsgrenzen. Met de jaren stellen wij vast — en daar treuren wij zeker niet om — dat met regelmaat een getransfereerd kaarttalent onze plaatselijke kaarters komt aftroeven.
Zo deed ook René De Winne, een drietal jaar geleden overgewaaid vanuit Oosterzele. Hij was het vlug gewoon bij ons — achteraf bekeken een beetje te vlug — dat hij reeds voor de tweede maal op rij met de hoogste titel gaat lopen. René deed zijn entree langs de grote poort. Hij kon zijn kaarttalenten niet verbergen. Maand na maand, twee jaar tereke, kaartte hij mee aan de leiding, zeker van zijn kunnen, zonder luidruchtig misbaar, maar vastberaden, met een zekere dosis geluk die er bijhoort als het zout bij de soep, om eerlijk te zijn, het zijn veelal dezelfde die dat geluk zelf maken, die dat geluk kunnen forceren. Hij begon de twaalfde kaartbeurt met een redelijke voorsprong van vier punten, maar toch kon hij er niet volledig gerust in zijn, je weet maar nooit. Maar, geen nood, hij deed wat hij moest doen : hij won zijn kaartbeurt, de zege was binnen.
kaartkoning René De Winne
Ik wil even terugblikken op de kaartresultaten van René het voorbije kaartjaar: vanaf september heeft hij de leiding genomen om ze niet meer af te staan. Uiteindelijk heeft hij met een voorsprong van zeven punten de hoogste titel behaald. Met zijn 173 punten op 180 behaalt hij 96,11%; dit staat voor de vermelding ‘Uitmuntendheid’of ‘Primus inter pares’, de eerste onder zijn gelijken.
Beste kaartvrienden, wij kunnen ons geen kaartavond meer indenken zonder onze secretaris, Eric Van de Vijver, achter zijn ‘pupieterke’, naarstig inschrijvend, blad omdraaien en terug en nog eens draaien en nog eens terug, lippenijpend op zijn reclamestylo, matig smakkend aan zijn altijd bijna lege glaasje gini of meestal ander nat, onverwachts de kaarters storend met zijn al te luid teerlinggeschud.
(vlnr) koning De Winne, burgemeester Van Durme en prins Van De Vijver
Eric, reeds jarenlang zet jij je in voor onze vereniging in taal en teken. Bij om het even welke vergadering of feestelijke gebeurtenis — zoals vandaag — ben je de spreekbuis van de bestuursleden en leden. Je was de man die het steeds ‘zegde’. Eric je bent met de jaren gegroeid en vergroeid met je kaartmaatschappij, met je kaartvrienden. Je bent vandaag niet onze koning, dat wel niet, maar je bent nu voor minstens een jaar lang ‘Prins van het Land van Landskouter’.
de kaartmaatschappij Aelmoesenijevrienden
Het viel de eerste maanden niet op, maar je kaartte je steeds vooraan, klaar voor de mooiste plek op het podium. Vanaf juli — met een zesde plaats — verbeterde je klassering stelselmatig en vanaf december gaf je de tweede plaats niet meer af. Ondanks een klein verlies de laatste kaartbeurt slaagde je er toch in ons allen achter jou te laten. De prinsentitel is meer dan verdiend, Eric, omdat je een gedegen en geduldig kaarter bent, wat kan je genieten van een veelal (te)lang durende ‘boom’. Ik wil ook graag vermelden dat de toen nog piepjonge Eric reeds in 1994 de koningstitel behaalde.
Meer foto’s op http://foto.landskouter.be/#14.6
