NEOS – Daguitstap Frans-Vlaanderen

Een kille voorjaarsmorgen … Vijfenzestig Neos-getrouwen geven toch een warm gevoel. Iedereen is stip op tijd. En toch… wij zullen met gevoelige vertraging onze bestemming Cassel bereiken. Een onmogelijke reisroute is hiervan de oorzaak. Koffie met een croissant maken veel goed. Hierna maken wij een geleide stadswandeling.

Kassel, gelegen in de Franse Westhoek en Frans-Vlaanderen, heeft ongeveer tweeduizend vijfhonderd inwoners. De honderdzesenzeventig meter hoge Kasselberg is het hoogste punt van de Westhoek. In de Romeinse tijd was Kassel het vertrekpunt van zeven heerwegen, één daarvan is duidelijk zichtbaar vanop de top van de Kasselberg. De stad werd meermaals geplunderd en verwoest.

Een deugddoende opwarmer na een kille dag... à votre santé !

Op de Kasselberg staat een gedenkteken dat herinnert aan de drie veldslagen die hier plaats vonden. Hier staat ook het standbeeld van Generaal Foch die op de Kasselberg zijn hoofdkwartier had. Ook een beschermde windmolen trekt de aandacht. Kassel bezit enkele bezienswaardigheden. Op de Markt staat het zestien eeuwse ‘Landshuys’, thans een museum, herenhuizen uit de 17e en 18e eeuw verwijzen naar vroegere rijkdom. De gotische hallenkerk ‘Onze-Lieve-Vrouw van de Crypte’ heeft een fraai interieur. De oorspronkelijke parochiekerk op dezelfde locatie die aan Onze-Lieve-Vrouw was gewijd, werd achtmaal tot puin herleid en terug heropgebouwd. Tijdens de Franse Revolutie (1789) diende ze tot paardenstal, gevangenis en hospitaal.

Tijdens onze wandeling gaan we de voormalige Jezuïetenkerk voorbij, we lopen langs de ‘Porte d’ Aire’. We verlaten Kassel en rijden een twintigtal km verder, richting Esquelbecq. We brengen een bezoek aan de artisanale brouwerij Thiriez. De brouwerij is ontstaan in 1996 op de plaats waar vroeger een landbouwbrouwerij was. Na een korte uiteenzetting door de heer Thiriez kunnen we de producten van de edele kunst van het brouwen proeven. ‘La blonde d’Esquelbecq’ is aan te raden: mooi van kleur en lekker op de tong. Wie dit ‘blondje’ niet ziet zitten kan proeven van ‘La Rouge Flamande’, genaamd naar het rode melkveeras uit de streek.

Na dit eerder kort, maar niet minder verblijdende bezoek zetten wij onze tocht verder naar de vestingstad Bergues. Daar genieten wij van een uitgebreid middagmaal. We starten de namiddag met een rustige boottocht van Bergues naar Duinkerke over één van de oudste kanalen van Frankrijk. Dat dit een verrijkende boottocht is, is de waarheid geweld aandoen.

We komen terug aan wal in de belangrijke havenstad Duinkerke. Onder leiding van een charmante gidse rijden we de stad rond. Hier komen verleden, heden en toekomst van Duinkerke aan bod: de Sint-Eligiuskerk, waarin onder andere de Duinkerkse kaper Jan Bart ligt begraven, het Belfort dat er langs de overzijde van de weg een beetje verweesd bijstaat, is de voormalige klokkentoren van de Sint-Eligiuskerk, de toren van de Leughenaer, het standbeeld van kaper Jan Bart, “Al die willen te kap’ren varen, moeten mannen met baarden zijn …”, dit lied vond zijn oorsprong in Duinkerke.

De architectuur van de badplaats Malo-les-Bains, hier vinden we verschillende villa’s van rijke burgers uit het begin van de twintigste eeuw, ook de wederopbouw van het stadscentrum na de tweede wereldoorlog. Op onze terugweg huiswaarts houden we halt in ‘Het Spaans Kwartier’ te Izenberge. We laten ons de broodmaaltijd smaken en de Picon vooraf wordt door niemand afgewezen.

Share Button

Neos-Paasfeest met Bart Verhelle en Arnold Sercu

Landskouter, 17 april. Neos-voorzitter Guido Vervust mag zesennegentig Neos-senioren verwelkomen. Zijn intro spreekt voor zich: “Pasen is opnieuw beginnen, denkend aan Hem, die leven is. Pasen is zich steeds bezinnen op alles wat ons gegeven is. Pasen is je handen vouwen en denken dat je nu nog leeft. Pasen is mogen vertrouwen, dat er Iemand is die altijd om je geeft! “

Het zang- en muzikale duo, Bart Verhelle en Arnold Sercu beginnen aan — wat later zou blijken — een amusementsvolle namiddag. Zoals ze zelf beweren : ze treden graag op voor senioren, dit zijn junioren met ondervinding. Met Herman van Veen zetten we alle zorgen opzij : “Opzij, opzij, opzij, vallen, opstaan en weer doorgaan.” Doorgaan doen we met Annie MG Smidt: “Op een mooie Pinksterdag, als het even kon, liep ik met mijn dochter aan het handje.”

Troubadour Miel Cools doet ons nog meer “Houden van, houden van, ’t is vaak niet bijzonder, ’t is vaak niet zo’n wonder, maar geen Neos-mens die zonder kan.” Tussen de liederen door vertelt Bart, als bindweefsel, enkele fijne moppen. Zijn vrouw: “We zijn vijfentwintig jaar getrouwd. Onze overburen zijn dertig jaar getrouwd. Nog elke morgen krijgt zijn vrouw drie kussen vooraleer hij naar zijn werk vertrekt. Waarom doe jij dat niet?” Bart : “Schatje toch, ik ken die vrouw niet zo goed.”

Onze Neos-vrienden zien er allen stralend uit, mooi uitgedost, … je zou voor minder. Dorus Manders heeft minder geluk: er wonen twee motten in zijn oude jas. Hij noemt haar Charlotte en hem noemt hij bas. Wij zetten onze muzikale weg voort naar ‘het dorp’ van Wim Sonneveld : “En langs het tuinpad van mijn vader, zag ik de hoge bomen staan. Ik was een kind en wist niet beter, ik dacht dat het nooit voorbij zou gaan.” Bart vertelt: “Een GPS helpt je niet alleen de juiste weg vinden, hij controleert ook je lichaamsgewicht. Toen Bart bij Agathea arriveerde, kreeg hij te horen : U bent aangekomen.” Toen Jo Leemans ‘een heel klein meisje was’, vroeg zij haar moeder : “Wat zal Neos zijn?” Haar moeder antwoordde : “Que sera, sera, wat zijn moet dat zal zo zijn, de toekomst die blijft geheim, que sera, sera!”

Onze muzikale artiesten vervolgen met een Nederlandse potpourri: elke morgen om half zeven, kleine kokette Katinka, Jan Klaasen was trompetter, als de lente komt, ik geef je een roosje, kijk eens in de poppetjes van mijn ogen. Vooraleer te pauzeren gaan we met Toon Hermans naar ‘Café Biljart’. Oom Arie en ome Willem vonden er energie ‘op het kleine stukje groen voor ’t eenzame hart’.

Bart Verhelle (links) en Arnold Sercu luisteren het Neos paasfeest op (foto Eddy De Moor)

Na de pauze wordt ode gebracht aan het historisch volkslied, het Oud-Nederlandse lied. We volgen Annemarieken naar den buiten al bij de soldaten. Reeds honderd jaar zingt: “Een smidje in zijn smisse, die zong de hele dag. Een meisje op haar kamer die had dat lied gehoord. Zijn stemme klonk zo helder bij iedere hamerslag.” Om onze zuiderburen te plezieren zingen wij met : “Le chevalier de la table ronde : oui, oui, non, non”. De mannen knikken ‘oui’, de vrouwen roepen ‘non’ (zoals ‘madame non’).

Terwijl het hier lekker aangenaam is in Agathea tikt de regen tegen de ruiten. Het is lente, maar ‘Des winters als het regent, dan zijn de paadjes diep.’ Ook Vader Abraham verkiest de gezellige warmte : “Daar in dat kleine café aan de haven, daar zijn de mensen gelijk en tevree”. Vermoedelijk allen Neos-leden. Bart: Mijn moeder heeft me geleerd tevreden te zijn met wat je hebt. “Je moet met minder tevreden kunnen zijn”, zei ze,… tot ze mijn schoolrapport zag. Aan de haven zag Bobbejaan Schoepen : “De lichtjes van de Schelde”. Deze meezinger doet het Neos-hart wat sneller slaan.

Met een vlieger, van de haven aan de Schelde naar Gent is een niemendal. Voor ’t Vliegerke’ van Walter De Buck was dit geen sinecure, want zijnen steert was geen chique toebak weert en op één twee drei pardaf, de koorde schoot eraf. Hij was gaan vliegen al mee de wind. Pianist Arnold is nog altijd verliefd op zijn vrouwtje Tine. De tranen komen hem in de ogen bij : “Tineke van Heule, ons maartje, kan werken gelijk een paardje.” Kan een feestnamiddag nog beter uitgezongen worden dan met het concerto van Johan Stolz: “Concerto voor jou, Natasha, speel ik op ’t klavier van mijn hart.” We krijgen er niet genoeg van, ‘we want more’. Deze twee Westvlaamse artiesten ronden af met Willem Vermandere : “Lat mie moar lopen langs de stroaten, ik en mijn lief, da’k zo gieren zie.

Terwijl Willem en z’n lief verder genieten tot ’s avonds loate, genieten wij van een heerlijk avondmaal: rundsbrochette van Limousin met nog veel smakelijks, een glas rode of witte wijn naar eigen goesting en een vanille-ijs als afsluiter. Wij hoorden maar één geluid: “Het was een top-namiddag, proficiat mensen, doe zo voort !” Dank je wel, lieve vrienden, dit doet ook ons deugd. “En genieten doen we tot ’s avonds loate, en dichte sloapen, ik en zie.”

Share Button

Koningsviering kaartmaatschappij Aelmoesenijevrienden

Landskouter kent geen grenzen meer, geen hinderpaal, geen muur belet de toegang tot dit dorpje, oase van rust, plekje van stille gezelligheid, bron van geestelijke ontspanning. Voor die ontspanning zorgden vierenveertig jaar terug een tiental dorpsgenoten-kaartvrienden voor de start van een vereniging die zou uitgroeien en bloeien door de jaren heen. Jaar na jaar genoten zij mee van het succes van hun Landskouterse vrienden, kaartkoningen en -prinsen van eigen bodem. Onze maatschappij kreeg uitstraling, kreeg weerklank buiten de Landskouterse stadsgrenzen. Met de jaren stellen wij vast — en daar treuren wij zeker niet om — dat met regelmaat een getransfereerd kaarttalent onze plaatselijke kaarters komt aftroeven.

Zo deed ook René De Winne, een drietal jaar geleden overgewaaid vanuit Oosterzele. Hij was het vlug gewoon bij ons — achteraf bekeken een beetje te vlug — dat hij reeds voor de tweede maal op rij met de hoogste titel gaat lopen. René deed zijn entree langs de grote poort. Hij kon zijn kaarttalenten niet verbergen. Maand na maand, twee jaar tereke, kaartte hij mee aan de leiding, zeker van zijn kunnen, zonder luidruchtig misbaar, maar vastberaden, met een zekere dosis geluk die er bijhoort als het zout bij de soep, om eerlijk te zijn, het zijn veelal dezelfde die dat geluk zelf maken, die dat geluk kunnen forceren. Hij begon de twaalfde kaartbeurt met een redelijke voorsprong van vier punten, maar toch kon hij er niet volledig gerust in zijn, je weet maar nooit. Maar, geen nood, hij deed wat hij moest doen : hij won zijn kaartbeurt, de zege was binnen.

kaartkoning René De Winne

Ik wil even terugblikken op de kaartresultaten van René het voorbije kaartjaar: vanaf september heeft hij de leiding genomen om ze niet meer af te staan. Uiteindelijk heeft hij met een voorsprong van zeven punten de hoogste titel behaald. Met zijn 173 punten op 180 behaalt hij 96,11%; dit staat voor de vermelding ‘Uitmuntendheid’of ‘Primus inter pares’, de eerste onder zijn gelijken.

Beste kaartvrienden, wij kunnen ons geen kaartavond meer indenken zonder onze secretaris, Eric Van de Vijver, achter zijn ‘pupieterke’, naarstig inschrijvend, blad omdraaien en terug en nog eens draaien en nog eens terug, lippenijpend op zijn reclamestylo, matig smakkend aan zijn altijd bijna lege glaasje gini of meestal ander nat, onverwachts de kaarters storend met zijn al te luid teerlinggeschud.

(vlnr) koning De Winne, burgemeester Van Durme en prins Van De Vijver

Eric, reeds jarenlang zet jij je in voor onze vereniging in taal en teken. Bij om het even welke vergadering of feestelijke gebeurtenis — zoals vandaag — ben je de spreekbuis van de bestuursleden en leden. Je was de man die het steeds ‘zegde’. Eric je bent met de jaren gegroeid en vergroeid met je kaartmaatschappij, met je kaartvrienden. Je bent vandaag niet onze koning, dat wel niet, maar je bent nu voor minstens een jaar lang ‘Prins van het Land van Landskouter’.

de kaartmaatschappij Aelmoesenijevrienden

Het viel de eerste maanden niet op, maar je kaartte je steeds vooraan, klaar voor de mooiste plek op het podium. Vanaf juli — met een zesde plaats — verbeterde je klassering stelselmatig en vanaf december gaf je de tweede plaats niet meer af. Ondanks een klein verlies de laatste kaartbeurt slaagde je er toch in ons allen achter jou te laten. De prinsentitel is meer dan verdiend, Eric, omdat je een gedegen en geduldig kaarter bent, wat kan je genieten van een veelal (te)lang durende ‘boom’. Ik wil ook graag vermelden dat de toen nog piepjonge Eric reeds in 1994 de koningstitel behaalde.

Meer foto’s op http://foto.landskouter.be/#14.6

Share Button

Werken IJzeren Hekken voor op schema

De werken aan het gemeenschapscentrum van Landskouter, genoemd naar het ijzeren hekken dat tot voor kort de toegang tot de oude school afsloot, liggen voor op het tijdsschema.

Nochtans waren er problemen met de cabines van Eandis en Belgacom die op het terrein staan. Die moesten immers verplaatst worden. Veel kabels lagen ook op de plaats waar de nieuwe, tweede zaal komt. Toch schieten de grondwerken en ruwbouwwerken, uitgevoerd door de Landskouterse aannemer Cornelis, vrij vlot op.

achteraan het bestaand oud schoolgebouw, linksvoor komt de nieuwe zaal die in de oude zal overlopen

Architect Johan Lateur meldt dan de prédals (breedvloerplaten) op de oude zaal en technische ruimtes geplaatst zijn en voorzien van een druklaag. Hierop worden muurtjes gemetseld en balken gegoten zodat de welfsels van de nieuwe zaal kunnen geplaatst worden. Na het bouwverlof van Pasen worden de welfsels geplaatst op de uitbreiding zaal. Daarna volgt het gevelparement en de plaatsing van de technieken, vooral enkele noodzakelijke doorvoerleidingen.

de plannen van het gemeenschapscentrum in volle uitvoering – het bestaande gebouw staat in het rood aangeduid (architect Lateur)

Er moeten wel wacht- en rustperiodes in acht genomen worden, zoals de levering van de ramen (pas mogelijk na de voltooing van de ruwbouwwerken), het uitdrogen van de pleisterwerken voor het schilderen en de levertermijn voor de akoestische wand.

Schepen Christ Meuleman doet er samen met architect en aannemer alles aan om zo snel mogelijk klaar te zijn. Als de pleisterwerken voor het bouwverlof klaar zouden zijn, dan is oplevering in september haalbaar.

Share Button

Neos Oosterzele: justitie en drugsaanpak met Annemie Serlippens

Parochiehuis “De Rots” te Scheldewindeke is overvol met honderd en zes Neos-leden en Neos-sympathisanten. Van waar die grote interesse voor een voordracht? Het onderwerp ‘Justitie’ en dan vooral de drugmaterie spreekt de mensen aan. Daarbij speelt de persoon van de causeur, iemand van bij ons, persmagistraat Annemie Serlippens, een positieve rol. Tijdens haar uiteenzetting schetst zij, aan de hand van een powerpointpresentatie, een overzichtelijk beeld van de structuur en de werking van de magistratuur. Zij gaat uit van de vraag : “Wie doet wat binnen Justitie?”. Justitie omvat:

  • Ministerie van Justitie + kabinet
  • FOD (Federale Overheidsdienst) Justitie
  • Rechterlijke organisatie met zittende en staande magistratuur
    • Zittende magistratuur : Rechters, verdeeld over diverse rechtscolleges, zoals
      • vredegerechten en politierechtbank
      • rechtbank van eerste aanleg, arbeidsrechtbank en rechtbank van koophandel
      • hof van beroep, arbeidshof en hof van assisen
      • hof van cassatie en grondwettelijk hof
    • Staande magistratuur: Openbaar Ministerie spoort op en vervolgt

Cijfers uit Gent

Het Parket in Gent bestaat uit: de Procureur des Konings, 9 eerste substituten en 24 substituten procureur des Konings. Enkele cijfers uit het arrondissement Gent : 597.453 inwoners, 27 steden en gemeenten, 10 politiezones, behandeling van 175.000 dossiers in 2009 in Parket Gent (= 7.000 per magistraat). De Procureur des Konings vordert toepassing strafwet en geeft advies. De taken van de parketmagistraat zijn:

  • verzorgt 24/24 u. en 7/7 dagen permanentie : telefonische contacten en opdrachten
  • opsporen : kennisname, leiden van het onderzoek, dit kan zijn een opsporingsonderzoek, een mini-onderzoek, een gerechterlijk onderzoek
  • vervolgen : gerechterlijk onderzoek : eindvordering
  • vorderen op zitting: samenstelling zetel = 3 rechters of alleensprekend rechter
  • uitspraken : hoofdgevangenisstraf, werkstraf, geldboete, internering, uitstel, opschorting, vrijspraak

Relaties met de pers

Een onderzoek kan gebaat zijn bij correcte informatievoorziening en draagt bij tot het vertrouwen van de bevolking in Justitie. De perswoordvoerder van het parket — o.a. Annemie Serlippens — communiceert in naam van de Procureur des Konings. Hij of zij neemt zelf het initiatief om informatie te verstrekken aan de pers.

Annemie Serlippens en de aandachtige Neos leden (foto Guido Vervust)

Tijdens het tweede luik van haar betoog heeft spreker het over de vernieuwde drugaanpak in Gent, waarbij zij als magistraat een belangrijke rol vervult. We kunnen stellen dat de pilootprojecten, de ‘Proefzorg’ en de ‘Drugbehandelingskamer’ een groot succes zijn. Deze projecten zijn een samenwerking tussen het parket, de rechtbank, de Oost-Vlaamse hulpverlening en de balie. Drugverslaafden die in aanraking komen met het gerecht krijgen de kans af te kicken in plaats van in de gevangenis te belanden. Zeven op de tien verslaafden kiezen voor deze behandeling. De duurtijd van die drugbehandeling varieert van zes tot twaalf maanden afhankelijk van de inzet en vooruitgang van de beklaagde.

De meesten van hen zijn harddrugsverslaafden, gebruikers van heroïne en cocaïne. De verslaafden moeten maandelijks voor de rechtbank verschijnen om te bewijzen dat zij de aangeboden hulp ernstig nemen, dit gaat van stelselmatig afkicken tot het zoeken van werk en een woning. Wanneer zij de behandeling tot een goed einde brengen, maken zij kans op een opschorting van straf. “Het is bemoedigend”, besluit Mevrouw Serlippens, “dat meerdere afgekickte personen terug de rechte weg gevonden hebben ten goede, niet alleen voor zichzelf, maar evenzeer voor hun familiale en sociale omgeving.”

Share Button

NEOS: Kerstevocatie met ‘Cadancijo’

Donderdag 15 december 2011. “Wie zijn bestemming kent, vindt de weg” (Chinees gezegde). De intro van onze voorzitter, Guido Vervust, is duidelijk, hij kan honderd en twaalf aanwezigen verwelkomen. Hij geniet – met zichtbare binnenpretjes – als hij de vier jeugdige muzikanten van ‘Cadancijo’ voorstelt : ‘schoon volk’.

Het talentvolle, muzikale kwartet zorgt onmiddellijk voor kerststemming  met ‘Adeste fideles’, kom laten wij aanbidden, die Koning. Hun Spaanse kerstwens is oprecht : ‘Feliz Navidad !’

Verheug u, mensen, Christus is geboren : ‘Gaudete, Christus natus est.’ Ook in het Frans brengt Cadancijo ons de boodschap : ‘Il est né le divin Enfant’, het goddelijk Kind is geboren. Laat ons daarom vreugdig zijn : ‘Joy to the world, the Lord is come’, de Koning is gekomen. Laat dan de aarde haar Koning ontvangen : ‘Let earth receive her King’.

het kwartet Cadancijo luistert het NEOS kerstmaal op

Ons aller Koning is gekomen tijdens die ‘Stille nacht, heilige nacht’ … komt, knielt allen bij ’t kribbeke neer, schenkt hem allen uw hart. Met dit van oudsher ontroerende kerstlied wordt het eerste optreden afgesloten.

Tijdens de pauze doen we ons (te ?) goed aan ‘Dos cervezas por favor’. Zanger Tom Waes keek toe en zag dat de ‘cervezas’ ons smaakten.

Na de pauze genieten we van bekende popsongs. Wij mogen ons gelukkig prijzen met ‘La ballade des gens heureux’. Vaya con dios bejubelt het waarlijke sterke geslacht met ‘What’s a woman’. Ik geloof er in –I’m a believer– zoals Neil Diamond. Walter De Buck neemt ons mee naar hogere regionen : ‘Mee mijne vlieger, mee zijne steirt, hij goat omhuge, ….’.

Met Noordkaap zingt onze namiddag uit. ‘Ik hou van u, ik hou van u, … geef me een kus en vlug … geef me (nog) een kus, ik hou van u … allemaal.

Na een muzikale namiddag volgt het kerstavondmaal : smakelijk, …volop genieten van vredig samenzijn.

Nagenieten, dromen van ‘Jingle Bells ! Jingle Bells ! Jingle all the way, in a one horse open sleigh. Moge het rendier met de slee je de boodschap brengen : ‘Zalig Kerstmis, aan alle mensen die van goede wille zijn !’

Share Button