We betreuren het heengaan van Landskouternaar Nadine Delvo begin januari.
Nadine werkte bij Partena (nu Helan). Ze was de drijvende kracht achter de Zonienclub, een vereniging voor doven, slechthorenden en hun horende partners, vrienden en sympathysanten.
Ze was regiogids Vlaamse Ardennen en stadsgids in Geraardsbergen. Ook in Landskouter heeft ze verschillende wandelingen gegidst.
Gustaaf Joos werd geboren in Sint-Niklaas op 5 juli 1923 en in Gent tot priester gewijd op 28 april 1946. Daarna studeerde hij verder in Rome waar hij het doctoraat in het kerkelijke recht behaalde.
Uit die tijd stamt zijn vriendschap met Karol Wojtyla. Beiden verbleven als student aan het Belgische College in Rome. Wojtyla werd later bekend als paus Johannes-Paulus II, Joos werd onderpastoor in Beveren-Waas.
Later volgde zijn benoeming tot professor aan het opleidingscentrum voor miliciens-priesterkandidaten en -religieuzen (CIBI) in Aalst. Tegelijk werd hij vanaf 9 augustus 1958 diocesaan proost van V.K.S.J.
Vicaris en kanunnik
Op 3 juli 1959 werd hij benoemd tot professor aan het Grootseminarie van Gent. Daarnaast ging Joos vanaf dan aan de slag bij de kerkelijke rechtbank van het bisdom Gent. Hij oefende er verschillende functies uit om ten slotte op 5 november 1984 gerechtsvicaris te worden van het bisdom Gent.
Hij bleef dit tien jaar lang totdat hij op 1 februari 1994 benoemd werd tot rechter aan de Interdiocesane Rechtbank van Tweede Instantie. Kardinaal Joos was daarnaast vanaf 11 augustus 1970 en tot zijn overlijden in 2004 pastoor van de Sint-Agathaparochie van Landskouter (dekenaat Merelbeke-Oosterzele).
Afbeelding van de kardinaal in de Sint-Baafskathedraal te Gent
Kardinaal
Sinds 29 september 1961 was hij ook kanunnik van het Sint-Baafskapittel van Gent. Op 28 september 2003 benoemde paus Johannes Paulus II Gustaaf Joos tot kardinaal. Daarmee werd hij toen de derde Belgische kardinaal, naast kardinaal Godfried Danneels van Mechelen-Brussel en de Belgische curiekardinaal Jan Pieter Schotte in Rome.
Op 11 oktober 2003 werd hij in de kapel van het bisschopshuis in Gent tot bisschop gewijd, als titulair aartsbisschop van Ieper. Op 21 oktober 2003 werd hij in Rome door paus Johannes Paulus II tot kardinaal gecreëerd. Hij kreeg als titelkerk San Pier Damiani ai Monti di San Paolo toegewezen, gelegen een stukje buiten Rome in de nabijheid van Ostia.
Overlijden
De kardinaal overleed onverwacht op 2 november 2004 in Landskouter. De begrafenis vond plaats op vrijdag 12 november in de Sint-Baafskathedraal van Gent, geleid door de toenmalig bisschop van Gent, mgr. Luc Van Looy. Daarna werd op verzoek van Joos zijn stoffelijk overschot naar Landskouter overgebracht, waar hij begraven ligt op het kerkhof.
(bewerkte versie van ‘Belgische kardinaal Gustaaf Joos onverwacht overleden‘ uit S.P.Q.R. Romenieuws)
Viviane Vermeiren uit de Bakkerstraat zwaait met vijf mede-studenten af als fotografe aan het avondonderwijs van CVO Pro in Aalst. Hun afsluitend werk wordt eerst door een jury beoordeeld en is dan vrij te bezichtigen in een industrieel pand in Aalst tussen 9 en 13 juni.
De tentoonstelling wordt gehouden onder de noemer “What Makes You Different Makes You Beautiful”. Kinderen met een zeldzame ziekte, G-sporters, verborgen naakt… Viviane koos voor “Linkeroever Antwerpen. Een wereld van verschil.”
Afkomstig van Berchem (maar reeds 23 jaar Landskouternaar) raakte ze in de ban van de verscheidenheid van Linkeroever. 16.000 inwoners en 113 nationaliteiten, verschillende bouwstijlen, 18 sociale blokken uit de jaren ’60 tegenover gegoede appartementen, villa’s en gezinswoningen. Veel natuur met het Sint-Annabos en gelijknamig strand, een jachthaven en padelclub, een minigolf en campingterrein. Zicht op de industriële haven van Antwerpen maar ook op de prachtige skyline van het historisch centrum.
Viviane en haar portfolio “Linkeroever. Een wereld van verschil.”
Viviane (60) is directrice van de vzw SIG die vorming geeft aan professionelen in de gehandicaptenzorg. Ze maakt graag vakantiefoto’s maar het mocht wel wat meer zijn; liefst “het leven zoals het is”. Zeker tijdens de coronajaren kwam haar passie naar boven. Ze bezocht een vriendin op Linkeroever en ging er zelfs op vakantie toen we het land niet uit mochten. Daar werd ze rondgeleid door niet minder dan ex-schepen en oud CD&V partijvoorzitter Marc Van Peel.
Radio Minerva
Twee jaar lang verzamelde ze foto’s van Antwerpen aan de andere kant van de Schelde. Haar portfolio heeft ze voor zichzelf in boekvorm gegoten. Ze portretteert mensen aan de ingang van een Lidl of wandelaars die hun hond uitlaten en gaat op bezoek bij Radio Minerva — van en voor de derde leeftijd. Die legendarische radio krijgt ook een plaatsje in haar tentoonstelling.
de zes exposanten met links Viviane Vermeiren in het industrieel pand waar de fototentoonstelling zal plaatsvinden
De expo vindt plaats in het SULBB in Aalst, Hertshage 10 op de tweede verdieping en dit op de volgende dagen en uren, met drankje en rondleiding:
Onze gemeenschap is hard getroffen deze winter. We hebben afscheid moeten nemen van vier tachtigplussers: Denise Walraed, Willy Vekeman, Gerard Van de Putte en Denise Vandevijver.
Denise Walraed is de weduwe van Marcel De Moor. Ze is geboren in Moortsele op 5 maart 1937 en overleed in Zottegem op 25 november 2022 op 85-jarige leeftijd.
Willy is geboren in Landskouter op 20 mei 1932 en overleed op 5 januari 2023 op 90-jarige leeftijd.
Gerard is geboren in Landskouter op 4 juli 1939 en overleed in Zottegem op 29 januari 2023 op 83-jarige leeftijd.
Denise Vandevijver is de weduwe van José Vekeman. Ze is geboren in Rekkem op 14 feburari 1937 en overleed in Landskouter op 12 februari 2023, op bijna 86-jarige leeftijd.
foto’s van de overledenen, waaronder bezoek van Sinterklaas uit 2019
Gerard, mascotte van de Ploegfeesten
Op de maandag waar vroeger de zielemis zou hebben plaats gehad, de dienst voor de overledenen na Landskouter kermis (Agatha) werd Gerard Van de Putte ten grave gedragen. In een koude kerk (wegens onderhoudswerken aan de verwarming) welke schril afstak met het warme hart dat Gerard Landskouter toe droeg en omgekeerd. Hij was de derde telg uit landbouwersgezin van vijf welke zich sedert jaren gevestigd had op de grens met Lemberge. Na de dood van vader André hadden drie zonen, allen “jonkmans”-Gerard, Marcel (+) en Remi het boerenbedrijf verder gerund en dit tot een paar jaar geleden. Hij was altijd bereid tot een gemoedelijk praatje en meelevend met de activiteiten in de gemeente.
Ter gelegenheid van de Ploegfeesten waar hij nadrukkelijk aanwezig was vertegenwoordigde hij de laatste boeren van Landskouter, het zelf gedraaide sigaretje of sigaartje onafscheidelijk tussen de lippen. Weer een volksfiguur minder, het echte, oude Landskouter sterft langzaam met hem mee!
Wijlen Ghislain Callaert en Gerard Van de Putte, “Hulde aan de boeren”, september 2006
Je kan terug brood kopen in de automaat bij Trappen Martens rechtover de kerk. De broden worden geleverd door bakker Platteau uit Balegem.
De broodautomaat aan de Rooberg 46 heeft lang leeg gestaan. Vandaag werd hij eindelijk gevuld. Bakker van dienst is Wauter Platteau, een West-Vlaming die 15 jaar geleden een bakkerij overnam in Balegem. Zijn vrouw Nada is immers afkomstig van Scheldewindeke.
Nada en Wauter zijn de broodautomaat in Landskouter aan ’t vullen
Bakkerij Platteau van Wauter en Nada is gelegen in het centrum van Balegem, Balegemstraat 43. Het is schuin over het OCMW waar de Balegemstraat overgaat in ’t Gootje. Aan hun bakkerij hebben ze zelf een automaat. De automaat in Landskouter is de eerste andere die ze nu bevoorraaden.
Landskouternaar Ivo Steyaert is voor de derde keer in zes jaar tijd winnaar van de Legends Trail. Dat is een offroad parcours in de Ardennen in de driehoek Ferrières-Houffalize-Malmédy. Het is 272 km lang en telt meer dan 7.000 hoogtemeters. Het parcours wordt non-stop afgelegd.
Ivo deed er 47 uur en 35 minuten over en had zo 4u voorsprong op de tweede. Van de 120-tal deelnemers haalden er slechts 43 de meet.
Vandaag 19 januari is het 20 jaar geleden dat CD&V’er Johan Van Durme voor de eerste keer de eed aflegde als burgemeester van Oosterzele. In 2000 was dat nog bij toenmalig provinciegouverneur Herman Balthazar. In 2007 en 2013 bij wijlen André Denys en begin vorig jaar bij waarnemend gouverneur Dieter Detollenaere. Proficiat Johan!
Ter gelegenheid van deze verjaardag publiceren we een interview dat we in december 2020 afnamen voor een speciale gedrukte versie van de landskouterse post.
De corona-agenda van de burgemeester
Iedereen kent burgemeester Johan Van Durme als een sociale politicus die van de ene activiteit naar de andere vergadering pendelt. Dus wat gebeurt er met zijn programma tijdens een coronacrisis? We keken even mee in zijn agenda en zien nog steeds een bezige bij.
Op maandag en donderdag geeft de ingenieur scheikunde les aan het H.H. College in Waregem van 8u30 tot 16u: wetenschap aan de derde graad; nu halftijds vanop afstand. Een wetenschappelijke proef in de klas wordt noodgedwongen vervangen door een YouTube filmpje.
Maandagavond staat een CD&V partijbestuur op de agenda; virtueel via het online communicatieplatform Microsoft Teams.
Op dinsdagmorgen (net zoals op zondagmorgen) fietst Johan graag met zijn vriend Dirk. Een traditie die al 10 jaar meegaat. Vaak rijden ze langs de Schelde richting Donkmeer of verder naar Dendermonde.
Burgemeester Johan Van Durme
Later die dag is er een vergadering met SOLVA, het dienstverlenend samenwerkingsverband tussen gemeenten in Zuid-Oost-Vlaanderen. De Vlaamse Regering wil immers een bovenlokaal landschap uitbouwen waar gemeenten zich verenigen in een 15-tal referentieregio’s. De burgemeesters vormen de spil in deze samenwerking. Wordt dit een opstap naar het hertekenen van het gemeentelijk en provinciaal landschap?
‘s Avond zijn er nog twee virtuele vergaderingen: schepencollege en politiecollege (burgemeesters van de politiezone). Het camerabeleid staat er centraal; men wil camera’s online brengen, onder andere in de stations om fietsdiefstallen tegen te gaan. Woensdagochtend trekt onze burgervader steevast naar de markt van Scheldewindeke met een boodschappenlijstje. Daarna is er plaats voor wat coronaproof huisbezoeken. Eenzaamheid, armoede en interfamiliaal geweld staan hoog op de agenda bij het OCMW. Later die dag haalt hij zijn agenda op voor 2021. ’s Avonds is er politieraad via Teams, dat is het politiecollege uitgebreid met enkele vertegenwoordigers van de gemeenteraden van de zone.
De gemeenteraad van Oosterzele heeft op voorstel van Open Vld plus unaniem de titel van ereburger postuum toegekend aan Prof. Johan Taeldeman. Binnenkort herdenken we zijn 3e overlijdensverjaardag.
Johan Taeldeman (Maldegem-Kleit, 23 december 1943 – Balegem, 31 oktober 2017) was een Belgische taalkundige, die woonachtig was in Oosterzele en ook actief meewerkte om het Oosterzeels erfgoed mee in beeld te houden. Hij publiceerde veel over de Nederlandse fonologie en de Vlaamse dialecten.
Johan Taeldeman bij de voorstelling van het Woordenboek van de Oosterzeelse dialecten eind 2011
Taeldeman studeerde aan de Universiteit van Gent Germaanse filologie tot 1966. In 1976 werd hij er doctor in de letteren en de wijsbegeerte. Hij bleef lesgeven aan de UGent, waar hij Nederlandse taalkunde gaf. In 1995 werd hij lid van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde (KANTL) in Gent.
Van 1996 tot 1999 was hij voorzitter van de Koninklijke Zuid-Nederlandse Maatschappij voor Taal- en Letterkunde en Geschiedenis. In 2001 werd hij doctor honoris causa aan de Université de Liège. Aan de UGent ging hij op 1 oktober 2004 met emeritaat. Als waardering voor zijn werk brachten tientallen bevriende taalkundigen het boek Schatbewaarder van de taal: Johan Taeldeman uit.
Hij was ondervoorzitter van de KANTL in 2006 en voorzitter in 2007. Naast talloze wetenschappelijk artikelen, schreef hij ook verschillende tijdschriftartikelen en boeken over fonologie en dialecten.
Taeldeman gaf ook meermaals kritiek op de achteruitgang van het taalgebruik op televisie in Vlaanderen. In 2007 verzette hij zich in een opiniestuk “Het Vlaamse taallandschap verschraalt” in De Standaard tegen de oprukkende tussentaal en pleitte hij voor de groei en bloei van een ‘Belgische’ variëteit van de Nederlandse standaardtaal.Tijdens zijn emeritaat bracht Professor Taeldeman het Oosterzeels Dialect in beeld. I.s.m. Erfgoedcel Viersprong Land Van Rode en de Oosterzeelse seniorenraad bracht hij in 2011 het “Woordenboek van de Oosterzeelse dialecten” uit. Daarover zei hij het volgende:
‘Als ik rustig aan het wandelen ben door Balegem, leg ik mijn oor te luisteren. En dan hoor ik eigenlijk iets heel eigenaardigs. Er wordt bijna geen dialect meer gesproken, en dat is een verschijnsel in heel in Oost-Vlaanderen. En dus ook in Oosterzele wordt het dialect niet meer doorgegeven. Er is blijkbaar een soort schaamte ontstaan, en dus gaan de mensen maar een soort tussentaaltje spreken. Ouders geven het dialect niet meer door aan hun kinderen. Als je hen dan vraagt waarom ze geen Balegems, of Oosterzeels praten, dan hoor je vaak de opmerking we mogen niet van onze kinderen. Het dialect wordt een slaapkamertaal voor de ouders, voor ’s avonds als de kinderen het niet horen Dat is een veeg teken, want als een taal een marginale stempel krijgt, is het vijf voor twaalf. Het is dringend. Iedere (oudere) Oosterzelenaar die sterft, neemt een stukje taalkundig erfgoed met zich mee.’
Zijn werk, waarmee hij de Oosterzeelse woordenschat verzamelde resulteerde in een boek van 260 pagina’s waarin alle domeinen van het leven komen aan bod, van sport en spel tot fauna en flora, van verkeer tot voeding, van het weer tot het openbare leven. Eerder maakte hij in 2005-2006 in het kader van een erfgoedproject met de vzw Erfgoedhuis, de Landelijke Gilde Balegem, de Stichting Levend Erfgoed en de gemeente Oosterzele werk van een inventaris van de duiventaal.
Eind deze maand herdenken we de 3e overlijdensverjaardag van Johan Taeldeman. Het werk van Professor Taeldeman rond het Oosterzeelse dialect mag dus niet onderschat worden. Hij was ook sociaal bekommerd en genoot ten volle van het onder de mensen zijn in Oosterzele, en in het bijzonder in Balegem.
Daarom kennen we aan Johan Taeldeman postuum de titel van ereburger van Oosterzele toe. Dit voorstel werd vooraf afgetoest bij de nabestaanden van Prof. Taeldeman, die dit voorstel als een mooie erkenning zien voor zijn werk.
De beslissing viel tijdens de eerste gebroadcaste gemeenteraad van Oosterzele op 15 oktober. U kan het voorstel en debat rond de toekenning van die titel herbekijken via https://youtu.be/dq5vahyIp4Y?t=6896
Professor Taeldeman heeft nog een tijdje in Landskouter gewoond, in de Bakkerstraat.
het Woordenboek van de Oosterzeelse dialecten is verkrijgbaar bij de Erfgoedcel Viersprong (Erfgoedhuis, Sint-Antoniusplein 10 in Moortsele) voor €17,50
Onderstaande tekst is een licht geëditeerde vorm van het antwoord dat burgemeester Johan Van Durme stuurde naar een burger die vroeg om zijn input over een blogpost van meerdemocratie.be. Dit is een vzw die ijvert voor meer zeggenschap voor burgers in maatschappij en politiek. Dit is de link naar de blogpost: Is er een verband tussen virocratie en een particratie?
Democratie is het bijzonderste in onze maatschappij voor (v)rede, geluk en voorspoed. Zeker in moeilijke tijden…
Op die manier wordt het uiterst links communisme of de rechtse dictatuur die dicht bij elkaar liggen vermeden voor onze (klein)kinderen en toekomstige maatschappij. Ik ben een echte CDenV-er — de beweging.net — omdat deze partij precies in het moeilijke midden staat.
Een democratie heeft mensen nodig. Goede bestuurders met hun fouten en goede eigenschappen. De goede eigenschappen moeten kunnen versterkt worden en hun fouten gecorrigeerd door diezelfde democratische instellingen. Scheiding der machten, controle, overleg , vrijheid van meningsuiting, …
Uiteindelijk moet er wel beslist en bestuurd worden. “Voor iedereen goed doen” lukt nooit maar goed doen voor de maatschappij is niet gelijk aan goed doen voor iedere burger en ingaan op iedere vraag.
Deze beweging “meer democratie “ is soms teveel je eigen waardevolle mening verkondigen, dan teleurgesteld aan de zijkant zitten als het niet lukt en nog hardere taal spreken. Als bestuurder kan en mag je nooit opgeven. Ik zal niet opgeven!
Johan Van Durme, burgemeester van Oosterzele
De laatste 10 jaar is het veel harder geworden
Verantwoord besturen en de mensen geen blaasjes wijsmaken wordt steeds moeilijker. Er zijn de sociale media, fysieke bedreigingen, scheldpartijen, … zelfs letterlijk aangevallen worden…. Geen respect voor politie(k).
Meer populisten die de mensen zeer graag geloven. Daar heb ik schrik van, voor mijn (klein)kinderen.
Ik ben soms bang van de mondige burger die het niet zo vriendelijk meer zegt. Ik hou van mensen met gezond verstand dat leidt tot (v)rede zoals jullie. De nuance, de rede ebben weg. Eenvoudige, onhaalbare slogans nemen toe.
De verzuring stijgt ieder jaar en de dijken van de rede, nuance, juiste kennis, luisteren naar elkaar , dialoog en overleg staan onder druk.
Belasting, integratie, overheidsstructuren en klimaat zijn en blijven moeilijke thema’s. Maar verdragen en aanvaarden dat een ander, een ander gedacht of idee heeft, wordt steeds moeilijker. Uiteindelijk moeten beiden de beslissing aanvaarden en uitvoeren.
Ook zware problemen zullen een antwoord moeten krijgen in het belang van de toekomst en niet in het belang van de burger van vandaag. Dit zal samen moet gebeuren.
“De pers” draagt hierin als vierde macht ook een grote verantwoordelijkheid. Zij hebben ook commerciële belangen en bijzondere macht. De pers heeft schrik van de burger die ook “journalist op de sociale media” geworden is.
Zelfs beslissen met twee is moeilijk maar lukte wel de voorbije 35 jaar en mijn vrouw heeft veel beslist, geloof me maar….
Eind juni verhuisde Bechir Ben Hadj Ali met zijn gezin van Melle naar Landskouter. Als je van uit de Aalmoezenijestraat op de Lembergestraat komt, rij je bij wijze van spreken de oprit op van de villa die ze gekocht hebben in de Lembergestraat. We lichten kort toe hoe deze mensen met Arabische roots in ons dorp belandden.
De ouders van Bechir zijn van Tunesië. De broer van zijn vader was voor het werk gemigreerd naar het Roergebied. Die liet zijn jongere broer (de vader van Bechir) ook naar Duitsland komen om daar te studeren. Toen die vanuit Duitsland op bezoek was bij een zus die in Gent beland was, vond de gijzeling van Israëlische atleten tijdens de Olympische Spelen in Munchen plaats. Duitsland liet toen tijdelijk geen vreemdelingen op het grondgebied toe, waardoor hij in Gent bleef.
Geboren Gentenaar
Bechir zelf is geboren Gentenaar en werd op zijn zesde Belg. Hij woonde in Ledeberg en liep school in Merelbeke. Daar had hij het niet makkelijk als eerste student van vreemde origine. “Ik kreeg bijna elke ochtend een schop op mijn achterwerk”, zegt Bechir, “en wist nooit van wie”.
Hij studeerde boekhouding en werkt thans op de financiële afdeling van een Amerikaanse multinational in de Gentse haven. Zijn vrouw Jihen komt eveneens uit Tunesië; ze kenden elkaar via aangetrouwde familie. Jihen is van opleiding verpleegkundige/verzorgster, maar de homologatie van haar diploma loopt – ondankt dit een knelpuntberoep is – niet van een leien dakje.
De achternaam Ben Hadj Ali en betekent letterlijk “de zoon van Ali, die de hadj heeft gedaan”. De hadj is de pelgrimstocht naar Mekka die moslims minstens een keer in hun leven zouden moeten maken.
Bechir, Jihen, Nedhir en vooraan de kleine Zayn in de Lembergestraat
Bechir heeft een zoon uit een vorig huwelijk: Nedhir is 12, speelt basketbal en gaat naar het College in Melle. Bechir en Jihen hebben samen een zoontje van 4, Zayn. De familie spreekt Nederlands, Frans en Arabisch. Beroepshalve spreekt Bechir ook Engels.
Vroeger deed Bechir aan atletiek bij de Gantoise. Nu spendeert hij zijn vrije tijd met gezin en familie. In niet-coronatijden maken ze vaak uitstapjes naar Brussel of Rijsel, soms zelfs Parijs of Amsterdam. Zondagmorgen vind je hem in de slagerij van zijn ouders, in de Jacques Eggermontstraat in Ledeberg.
Maak gerust een praatje met de familie als je hen ziet!
Ben je ook nieuw in Landskouter of wil je je eigen verhaal vertellen? Laa het ons weten via post@landskouter.be.
