Aan ons kapelletje zit een coronabeertje bedroefd en alleen.
Wat is dat nu toch, vroeg hij zich af
De wandelaars lopen allen meters uiteen.
En de paasklokken luiden ook al niet
Ze moesten hier al zijn uit Rome.
Nee beertje, ze zitten er vast en zullen dit jaar niet komen.
Ze luiden er niet voor vreugde maar van diep verdriet.
Komen de paaseitjes dan niet?
Wees gerust beertje en alle kindjes, ze komen er wel.
Want de paashaas die redt het snel!
Niet het bijl maar een niet eens zo zware voorjaarsstorm zorgde er voor dat de oude reus ten onder ging.
Enkele weken geleden zag eigenaar Leo Valckenborg (Stuivenberg 32) een van de twee populieren onder oorverdovend gekraak omvallen als gevolg van een rukwind.
De beide bomen genoten reeds van een respectabele ouderdom: best een eeuw oud moest het gevallen exemplaar zijn.
De overgebleven populier tussen de Rooberg en de Stuivenberg, met links van hem zijn omgevallen broer
De eigenaar zei dat zijn vroegere buur de bejaarde E. Aelterman hem vertelde dat hij nog in zijn jonge jeugd de beide bomen had aangeplant. Hij was geboren in 1903 zodus zal 100 jaar ouderdom niet ver af zijn!
De bomen stonden er als wachters bij over de Stuivenberg neer kijkend, twee broers, onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Een close up van de ontwortelde populier (foto Noel Minnaert)
Zij zagen oorlog en vrede aan zich voorbij gaan, trotseerden de heetste zomers en kraakten tijdens de ijzigste winters, overwonnen de zwaarste stormen tot nu…
Zijn stamomtrek meet bijna 4 meter bij een hoogte van ca 40 m. Nu staat zijn tweelingbroer er wat verweesd bij, de foto’s van de Stuivenberg zullen nooit meer dezelfde zijn.
In 2013 won Padre Renaat een prijs in de fotowedstrijd van de Ploegfeesten met dit plaatje uit 2007. Die toont beide populieren bij een besneeuwde kouter. (foto Renaat De Paepe)
Ik noem ze getuigebomen waarvan nog enkele Landskouter resten: de linde op de Boonakker, de kastanjereus in de pastorijtuin..
Alles keert terug naar de aarde zoals ook dit boommonument, alleen zij sterven rechtstaande!
Wie Landskouter zegt heden ten dage denkt Ploegfeesten. Zodanig is ons jaarlijks feest ter ere van de landsbouwers en de natuur verweven met onze gemeente. Een oer-Vlaams concept dat ieder aanspreekt is de geheime formule.
Want zeg nu zelf: een openluchtmis voorgegaan door Padre van op een oude boerenkar, een Agathaworp, fanfare met reuzen, een rustige wandeling door de Landskouterse natuur met spijs en drank in een stemmige omgeving en afgesloten met een Vlaamse kermis en dit alles aan democratische prijzen. Wie doe beter? Wie één maal geweest is komt zeker terug – een leuke dag is onze waarborg.
de Agathaworp vanop het dak van Agathea
Dit jaar was het niet anders: leuke sfeer onder de deelnemers en een voorbeeldige bediening door talloze medewerkers. Het mag gezegd, dank zij die vele helpende handen liep alles weer op wieltjes vandaar ook mijn oprechte dank aan alle medewerkers, jong en oud!
Een laatste maal op het hof Ghislain Callaert maakte van deze editie ook iets speciaals. We zien uit naar een ander onderkomen en wellicht zal de tijd wel raad geven.
Het filmpje hieronder is een mooie samenvatting van die 14e september ’14.
De zevende Ploegfeesten van Landskouter waren andermaal uitverkocht, wat wil zeggen dat er ongeveer 400 deelnemers waren, waaronder 50 kinderen. Met drie pastoors die dag (de echte, de oude en de nieuwe) is het ’s morgens vroeg gestopt met regenen en is het na de feesten rond 20u terug beginnen druppelen. Tussenin? Een mooie septemberzondag vol sfeer en plezier!
De ploegfeesten — het dorpsfeest bij uitstek in Landskouter — heeft weer gebracht wat er van verwacht werd. Een dag vol leute en plezier met lekker eten, een frisse pint en dit gecombineerd met een gezonde wandeling door de Landskouterse velden dat was weer de sleutel voor een geslaagd feest.
Ieder jaar weer gaan de kaarten vlot van de hand want wie er een maal bij was komt steevast terug. Voor zeer democratische prijzen stond het ploegteam met een vijftigtal medewerkers weer garant voor een vlot verloop van de feesten. Daar ben ik als voorzitter ontzettend fier op, want zonder ploeg geen feest!
De misviering door Renaat vanop de boerenkar in de pastorietuin gevolgd door ons jaarlijkse toneeltje trekt jaar na jaar meer bezoekers. Dit jaar was de aanstelling van de nieuwe pastoor anno 1970 weer goed voor hilarische taferelen, doorspekt met authentieke gegevens (spreuk op de spandoek en kazuifels dateerden van toen).
Proficiat aan de winnaars van de activiteiten in het randgebeuren, het zal je maar overkomen: je vangt het juiste zakje bij de Agathaworp en je gaat naar huis met een prachtige vleesprijs of een mooi kunstwerkje van Roger Bockstaele.
De hesp bij de tombola op het hof van Ghislain Callaert ging naar oud-inwoner van Landskouter Mariette Drapier. En onze reuzen Rie en Lea: die zagen dat het goed was!
We danken alle deelnemers, de sponsors en uiteraard de vele medewerkers die alles in goede banen leidden.
de hoofdrolspelers van de Ploegfeesten (vlnr) de oude pastoor, de champetter, de burgemeester en de nieuwe pastoor (foto Jean-Pierre Fack)
Voor foto’s van het evenement klikt u op de naam van de volgende fotografen: Jean-Pierre Fack en Freddy Stevens. Met dank aan beiden!
Bij leven en welzijn tot volgend jaar — Landskouter ziet er al naar uit. Op naar de achtste editie!
Ze zijn al een paar weken terug in het straatbeeld van Landskouter, op alle hoeken van de gemeente nodigen vogelverschrikkers uit tot de ploegfeesten van zondag aanstaande. Dat deze uitnodiging niet onopgemerkt voorbijgaat bewijst de kaartenverkoop: de 400 beschikbare kaarten gingen opnieuw als warme broodjes van de hand.
De ploegfeesten die stilaan uitgegroeid zijn tot de gebeurtenis van het jaar te Landskouter heeft zijn vaste volgelingen. Wat het ploegteam de aanwezigen kan aanbieden is ook niet mis, alles in het teken van de ode aan de laatste boerengeslachten en hun voorouders van Landskouter.
het bestuur van de ploegfeesten is klaar om er op zondag 8 september weer een overgetelijke editie van te maken
Dorpsfeest
Een dorpsfeest van en voor Landskouternaars en uitgeweken vroegere bewoners waarbij getracht zal worden de vriendschapsbanden aan te halen. Een feest vol leute en plezier aan zeer democratische prijzen.
Alles begint met de mis ter nagedachtenis van de overleden landbouwers en hun familie waarna volgens de traditie een toneeltje zal opgevoerd worden naar gebeurde verhalen te Landskouter in een ludieke omkadering. Dit jaar is dit de aanstelling van de nieuwe pastoor (1970) en Agathaworp vanop de daken van Agathea.
De culinaire wandeling sluit af op de hoeve Callaert met middagmaal en muzikale bijdrage door Fanfare Voor God en Vlaanderenland uit Scheldewindeke. The Old Friends spelen in de namiddag ten dans. Voor de kleinsten is er snoetjes schilderen en springkasteel.
leden van het bestuur plaatsen vogelverschrikkers in Landskouter om de Ploegfeesten aan te kondigen
Voorzitter Noel Minnaert hoopt enkel dat de weergoden hem goed gezind zullen zijn, het ploegteam staat alvast klaar met 50 medewerkers om de aanwezigen een prachtige dag te bezorgen.
Foto’s tentoongesteld
Op de hoeve Callaert zullen foto’s van Danny De Lobelle tentoongesteld staan. Danny maakte vorig jaar een reportage van de ploegfeesten in het kader van zijn opleiding als persfotograaf. De 23 foto’s werden afgedrukt op formaat 40 x 50 en zijn geplakt op dik karton. Geïnteresseerden kunnen ze aankopen voor €30.
Vrijdag 29 maart. Zoals jaarlijks rond deze tijd wandelen een honderdtal leerlingen van Mariagaard te Kwatrecht door het rustige Landskouter via de Stuivenberg.
In hun bruine uniform zijn ze goed herkenbaar en begeleid door hun leraren maken ze er een leuke uitstap van op het einde van het trimester voor Pasen. Het leuke was echter niet besteed aan de bewoners van de straat na hun doortocht.
Een deel van het zwerfvuil werd door een buurtbewoner samengeraapt (foto Noel Minnaert)
De straat was herschapen in een vuilnisbelt: een tiental drankblikjes, verpakking van snoep en een vijftigtal klokhuizen van afgekloven appels lagen verspreid over de ganse lengte van de straat. In hagen, op opritten, in de bermen en op gazons van de buurt werd er afval gevonden. Wellicht was er bevoorrading geweest in het begin van de straat en werd er “zeer bewust” omgegaan met het afval!
klokhuizen van appels in de beek (foto Noel Minnaert)
Een bewoner deed zich de moeite om een gedeelte van het achtergelaten vuilnis op te rapen (zie foto’s) en kwam tot de bevinding dat Mariagaard nooit de premie van ”milieugaard” zal toegekend krijgen, zeker als je weet dat de groep leerlingen begeleid werd door leraren die ook wel de ”vuiligheid” hebben zien vliegen door de straat!
Bedankt Mariagaard. De doortocht te Landskouter is zeker niet onopgemerkt gebleven maar volgende keer ruimen jullie zelf de boel op!
Landskouter maakt zich op voor de zesde Ploegfeesten, op zondag 9 september. In 2006 werd het Ploegmonument op de Rooberg — een herstelde boerenploeg die door smid Roger Bockstaele voorzien werd van twee raven — ingehuldigd met een stoet en hapjes. In 2007 volgde dan de eerste editie van de Ploegfeesten, die elk jaar begin september doorgaan.
“Alles lupt oup wielkes” is het thema van dit jaar. De voorgaande jaren hebben we de inwijding van de roepsteen meegmaakt, de oorlogsperiode alsook de doop en trouw van de reuzen Rie en Lea. Dit jaar is er de modernisering van Landskouter in de jaren zeventig.
de affiche van de Ploegfeesten anno 2012 (ontwerp Kris Bekaert)
Agathaworp
De dag start met de mis om 9.30 u. Als het mooi weer is wordt die buiten gehouden in de pastorietuin, voorgegaan door Padre Renaat vanop de boerenkar. Nieuw dit jaar is de Agathaworp waarbij de winnaar een prachtig kunstwerkje van de hand van kunstsmid en medewerker Roger Bockstaele kan winnen. De hoofdpersonages (burgemeester, pastoor en champetter) zullen vanop het dak van feestzaal Agathea zakjes snoep (met guimauvekes in de vorm van Onze Lieve Vrouw beeldjes, vandaar de naam Agatha naar de patroonheilige van Landskouter) naar de bevolking gooien. In twee van die zakjes zit een goedkleurig Agatha’tje en deze komen in aanmerking voor de prijs.
Op de tonen van de fanfare Voor God en Vlaanderland uit Scheldewindeke maken we er terug een gezellige culinaire wandeling, langs de Stuivenberg (soep) en de Rooberg (boterham met preskop en Delirium) richting hoeve Callaert (hoofdgerecht en dessert). De stoet wordt ook begeleid door een achttal oude tractoren; de reuzen Rie en Lea zijn ook op post. In de eerste plaats een ode aan de laatste boeren van Landskouter, zijn de Ploegfeesten ook een verbroedering tussen jong en oud, autochtonen en nieuwe inwoners.
Facebookpagina
Wie nog geen kaarten heeft voor de culinaire wandeling zal moeten wachten tot volgend jaar want ze zijn allemaal de deur uit. Wel is iedereen welkom vanaf 14.00 u op de hoeve Callaert (hoek Rooberg en Geraardsbergsesteenweg) voor een namiddag welke muzikaal opgeluisterd zal worden door de Boerkes van Beerse. Er is ook kinderanimatie voorzien (kindergrime en springkasteel). Een vijftigtal medewerkers staan borg voor een geslaagde hoogdag in ons dorp. Drie stewards zorgen ervoor dat het verkeer omgeleid wordt tijdens de wandeling.
het Ploegteam achter de Ploegfeesten…
Het evenement heeft intussen ook een facebookpagina geopend. Bezoek gerust de pagina facebook.com/ploegfeesten. U vindt er foto’s terug van alle vorige edities en blijft er op de hoogte van de laatste nieuwtjes.
De eerste storm dit jaar liet al meteen zijn sporen na in de Stuivenberg.
De eerste week van januari hield een tweedaagse storm lelijk huis in Landskouter. Vooral de Stuivenberg deelde in de brokken. In het begin van de straat diende men losgeslagen kabels van bovengrondse nutsvoorzieningen te herstellen.
stormravage op de Stuivenberg (foto Noel Minnaert)
Boven de Stuivenberg was de ravage groter: een jarenoude perenboom moest eraan geloven. Brandweer en politie zorgden voor het vrijmaken van de versperde weg daar de boom dwars door weideafsluiting en elektrische bedrading over de weg was gevallen. De oude perenboom (zal dicht bij 100-jarige leeftijd zijn geweest) was een laatste restant van de hoogstamboomgaard rond de hoeve Haesaert.
De 100-jarige perenboom overleefde de voorjaarsstorm niet (foto Noel Minnaert)
De vorige bewoonster Madeleine “Leintje” Haesaert (1903-2000) vertrouwde mij destijds toe dat het de enige hoogstamfruitboom was die nog restte van een ganse reeks welke destijds het hof omzoomde. Zij was reeds in hoge ouderdom en had er haar ganse leven de boom geweten die met zijn prachtige kruin stallen en ovenkot (nu afgebroken) belommerde.
Het waren keizerinnen, wist zij te vertellen, een zeer oud ras, groen en langwerpig van vorm, met rode blos, familie van de clapsen. Deze sappige perensoort kwam voor in bijna alle hoogstamboomgaarden die met hun typisch witgekalkte stammen het landschap aftekenden.
Reeds vorig jaar was duidelijk dat de boom aan zijn laatste periode toe was. Aanleg van een oprit dicht bij de stam van de boom, met de erbij horende ingrijpende grondwerken, hadden wortels zwaar beschadigd. De eens zo prachtige bloemenruiker welke de boom ten toon stelde in de lente was vorig jaar maar een schim meer van wat het ooit was geweest. De stormwind heeft zijn lot bezegeld.
Dit is het tweede prachtexemplaar oude boom die er in een periode van 1 jaar het bijltje bij neer gelegd heeft. Ook de prachtige beuk in de pastorietuin moest er aan geloven. De reus met enorme stamomtrek stond er een jaar na ondoordachte grondwerken rond zijn stam door de bevoegde diensten troosteloos kaal bij!
Moest zo nodig daar precies het monument van Pater van De Velde verplaatst worden? Een diepe put met beton opvullen aan de voet van de boom, ophogen van grond en wegkappen van de ondergroei rond de stam, tekenden ook voor dit monument het doodvonnis. Beuken hebben een zeer dunne bast en wanneer deze aan rechtstreeks zonlicht blootgesteld worden dreigt altijd een zonneslag waardoor de gladde schors openscheurt.
Sommigen zullen zeggen “ach, het is toch maar een boom, we planten er wel een andere!” Inderdaad, maar boompje groot planter dood, wat jaren nodig had om uit te groeien tot een prachtige boom kan zomaar onderuit gehaald worden door ondoordachte ingrepen in de nabijheid van de stam. De wachters van ons dorp noem ik ze, die met hun monumentale kruinen en kleurschakeringen naargelang het seizoen de landelijkheid van ons dorp mee helpen bepalen. Telkens er eentje verdwijnt gaat ook een stukje Landskouter verloren!