Het cultuurseizoen is halverwege en heeft zicht op een langzaam herstel van de coronacrisis. Tijd om het aanbod van GC De Kluize van dit voorjaar ’s te bekijken, samen met het ander vrijetijdsaanbod – klik op onderstaande foto.
N-VA wil kapelletjes herwaarderen
N-VA Oosterzele heeft een plan klaar om de vele kapelletjes in Oosterzele op te knappen en te herwaarderen. Het plan kijkt in eerste instantie naar de acht kapellen die in eigendom zijn van de gemeente, maar voorziet tegelijk een visie op langere termijn om onderhoud te garanderen en ook om de vele andere kapelletjes in Oosterzele te herwaarderen.
“Kapelletjes hebben een zekere erfgoedwaarde, ze geven karakter aan een gemeente en hebben vaak een eigen geschiedenis. Dat moeten we koesteren”, zegt N-VA-voorzitter Simon Lejeune.
Oosterzelenaars met verhoogde tegemoetkoming of mensen die klant zijn bij het OCMW kunnen daar voortaan gratis zelftesten krijgen. Op die manier wil het OCMW van Oosterzele de financiële drempel verlagen en mensen stimuleren om die zelftesten ook echt uit te voeren. Door besmettingen vroeg te detecteren verhoogt Oosterzele de kans dat zijn burgers veilig zijn en dat de scholen open kunnen blijven.
Naar aanleiding van de betoging van zondag 23 januari schreef de korpschef van de politiezone Rhode & Schelde een open brief als teken van steunte geven aan de collega’s van de federale en lokale politie, die telkens opnieuw zinloos geweld moeten ondergaan.
Hij maakt zich zorgen over dit maatschappelijk fenomeen en het feit dat de agressie bij elke betoging maar erger aan het worden is, duidelijk gericht naar de ordehandhavers. “In het bijzonder gaan mijn gedachten uit naar de slachtoffers en hun familieleden, binnen en buiten de politie”, aldus Yves Asselman.
Sinds 1 januari is Pieterjan Keymeulen schepen in het college van burgemeester en schepenen van de gemeente Oosterzele. Hij volgt Marleen Verdonck op als schepen.
Zijn bevoegdheden zijn financiën, senioren, het autonoom gemeentebedrijf, deeltijds kunstonderwijs en georganiseerd jeugdwerk.
Regelmatig klagen Oosterzelenaars over modderige wegen waarlangs ze moeten wandelen, fietsen of rijden. Die modder blijft achter na werken aan wegen, terreinen of op land- en tuinbouwgronden. Maar dat kan leiden tot gevaarlijke slip- en valpartijen, zeker bij donker en slecht weer. De vervuiler moet de weg opkuisen, maar dat gebeurt niet altijd. Als bemiddelingspogingen niet helpen, stelt de politie een proces-verbaal op en is de opkuis door de brandweer voor rekening van de vervuiler.
Oosterzele is een landelijke gemeente en uiteraard horen daar activiteiten bij die zich afspelen op land- en tuinbouwgronden waarbij tractoren van de kouter naar hun hof rijden. Ook wegenwerken of werken op andere terreinen kunnen sporen op de weg nalaten. In combinatie met het natte weer van de voorbije weken levert dat soms heel modderige wegen op. Dat valt niet te vermijden, maar de vervuiler is wel aansprakelijk als er ongevallen gebeuren. Hij heeft er dus alle baat bij om de weg snel op te kuisen zodat andere weggebruikers veilig door kunnen.
Dankzij de land- en tuinbouwraad heeft in 2016 een samenaankoop plaatsgevonden om borden aan te kopen die weggebruikers waarschuwen voor modder op de weg. Die kunnen de land- en tuinbouwers gebruiken terwijl ze aan het werk zijn. Het is wel de bedoeling om de weg na de werken zo snel mogelijk weer schoon te maken en de signalisatieborden weg te halen.
De gemeente merkt dat vervuilers de wegen niet altijd schoonmaken. Er zijn in bepaalde situaties verschillende bemiddelingspogingen ondernomen door de politie, de provincie en de gemeente. Bij hardleerse overtreders zal de politie nu een proces-verbaal uitschrijven op basis van bepalingen in de wegcode. De brandweer zal de weg opkuisen en de rekening doorsturen naar de vervuiler.
Bestuurders zijn volgens de wegcode ook verplicht om rekening te houden met de staat van de weg. De gemeente roept weggebruikers daarom op om goed op te letten en hun rijstijl en -snelheid aan te passen als er (land- en tuinbouw)werken bezig zijn en als ze borden zien die waarschuwen voor modder op de weg.
Groen tevreden
Oppositiepartij Groen Oosterzele is zeer opgetogen dat er eerste stappen worden gezet om de wegen proper te houden. Niet enkel na wegenwerken of land- en tuinbouw activiteiten; er moet ook aandacht zijn voor de erosieproblematiek door regenval. De partij wil dit dossier kort opvolgen. “De echte test is of ze nu effectief proces-verbaal gaan laten opstellen en de kosten verhalen”, aldus Groen.
Of ATAATA VINIVI (Vader Van de Velde) zoals de Inuit hem noemden omdat ze Van de Velde niet konden uitspreken.
Deze maand – 20 jaar geleden – overleed onze Ereburger Pater Franz Van de Velde op 92-jarige leeftijd. Hij werd in 1909 geboren in Landskouter als zoon van burgemeester/jeneverstoker Arthur Van de Velde en Gabriëlla Lanens, afkomstig uit Lier.
Pater Franz Van de Velde – origineel portret van fotograaf Guy Oosterlinck
Het gezin telde nog 2 missionarissen, broer Pierre in India en zuster Marie-Christine in Afrika. Geen verrassing daar, want vader Arthur was oorspronkelijk ook in het seminarie gegaan. Een andere broer (Jean) was de laatste jeneverstoker tot in 1950 en de laatste burgemeester van Landskouter tot aan de fusie der gemeenten in 1976.
In 1938 komt Pater Franz, na een reis van bijna 11 maanden, aan op zijn missiepost in Pelly Bay, zo’n 320 km boven de poolcirkel in de Hudson Bay van Canada.
Probeer je dit even voor te stellen vanuit je comfortabele corona-zetel… Immense sneeuw- en ijsvlaktes met daarin zijn rondzwervende Inuit-stam (zo’n 120 mensen) die het voedsel achterna trekt.Met als enig transportmiddel een slee getrokken door honden, met enkel een iglo als bescherming tegen het barre klimaat en primitieve jachtmiddelen om aan eten te geraken.
Dan denk je niet meteen aan zieltjes werven voor het geloof, neen dan denk je in de eerste plaats hoe overleef ik hier en dan word je verplicht om Inuit te worden onder de Inuit.
Begrijp mij niet verkeerd: het geloof van de Pater was rotsvast, getuige de hernieuwing van zijn geloften op latere leeftijd. Gedurende de 50 jaar dat hij — op verschillende plaatsen — bij de Inuit leefde realiseerde hij nog onnoemlijk vele andere zaken.
Steun voor de Inuit
Volgens een getuigenis vanuit zijn parochie: “Ataata Vinivi hielp de mensen, vooral zij die het armst waren. Hij gaf hen eten en kledij en hielp hen op zoveel uiteenlopende manieren. Ik denk dat we hem niet alleen zagen als onze priester, maar ook als iemand die over een ongewoon arsenaal aan vaardigheden beschikte. Hij deed letterlijk alles. Voor ons was hij een bouwvakker, een jager, een leraar, een dokter, een manager, een boekhouder, een maatschappelijk werker en soms zelfs een politieagent. Van de vele dingen die ik me herinner zijn het vooral deze woorden : «Help de mensen en bidt voor hen»”.
Ik mag daar aan toevoegen dat hij als eerste de taal van de Inuit in kaart bracht en de ijsberenpopulaties opvolgde. In 1984 slaagde hij er in om 313 door de Inuit benoemde geografische plaatsnamen of bijzonderheden, officieel te laten erkennen door de Canadese Overheid. Hij geniet algemene erkenning als etnograaf waar onderzoekers zich vandaag nog steeds op zijn veldwerk beroepen.
Pater Van de Velde bij de Inuit eskimo’s (foto Diocese of Churchill-Hudson Bay)
Enfin het totaalbeeld van zijn verwezenlijkingen is nauwelijks te vatten. Hij is steeds blijven ijveren voor de rechten van de Inuit, zowel op vlak van de gezondheidszorg, onderwijs en ecologisch bewustzijn.
Doorheen de jaren heeft hij echter ook de teloorgang van het traditionele Inuit-leven moeten aanschouwen. Zeker toen de Canadese overheid besliste om de bevolking onder te brengen in woonkampen. Verveling dreef sommigen in alcoholisme. Daarover zei hij: “Het enige goede aan deze evolutie is de daling van de kindersterfte”. Er stierven heel veel pasgeboren kindjes aan longontsteking in de iglo’s.
Hij heeft gelukkig ook nog mogen meemaken dat ‘Nunavut’ — het grootste noordelijkste deel van Canada — in 1999 officieel afgesplitst werd van de Northwest Territories, waardoor de Inuit meer zelfbeslissingsrecht kregen. Het is een van de meest afgelegen en dunbevolkte gebieden op aarde. Er wonen ongeveer 32.000 mensen in een gebied ter grootte van West-Europa.
Nieuwsbulletin op AVS naar aanleiding van het overlijden van Pater Van de Velde uit 2002
Terug in Landskouter
Vanaf 1986 woonde Pater Van de Velde terug in Landskouter. Eerst nog op de stokerij of ‘het Hof’ zoals de mensen van Landskouter het noemden. Daarna in een zijstraatje van de Bakkerstraat (het huis met de iglo op de gevel) en tenslotte tot aan zijn dood in 2002 in Zorgcentrum Lemberge te Merelbeke.
Het liefst was hij bij zijn mensen op de Arctic gebleven en begraven. “Mijn grafstenen staan hier klaar”, zei hij nog in een interview begin jaren ’80. Hij miste vooral ook de horizon met de onmetelijke ijsvlaktes.
Nog een paar anekdotes
Zijn geboortenaam was Frans met ‘s’, maar opgroeiende tijdens de Vlaamse ontvoogding (de strijd voor de erkenning van het Vlaams) had hij een gloeiende hekel gekregen aan alles wat Frans was, zodat hij zijn naam met een ‘z’ is beginnen schrijven.
Eind jaren ’90 hadden we het genoegen hem een paar keer op ons woonerf (de stokerij aan de Betsberg) te hebben. Dan haalde hij herinneringen op uit zijn jeugd. Hoe ze ‘wort’ (een restproduct van de jenever) aan de kippen voerden, waardoor die dronken rondliepen. Of hoe ze nog met paard en kar naar achter konden daar waar nu onze living is. Of hoe de hond buiten de botermolen aandreef die binnen in ons washok stond.
Hij was blij te horen dat onze dochter Madeline noemde. Dat herinnerde hem aan Madeleine, het meisje dat hij ooit hielp geboren worden tijdens een vliegtuigreis.
Hij verrastte ons dan ook met een mooie tekst bij de geboorte van onze dochter. Wie zich verder wenst te verdiepen in zijn boeiende leven mag steeds contact met mij opnemen (Frank.Vandaele1@telenet.be). Er is massaal veel bronmateriaal, zowel in België als in Canada.
Het landschapsproject Rodeland in de gemeenten Gavere, Melle, Merelbeke en Oosterzele schakelt een versnelling hoger.Minister van Natuur Zuhal Demir keurde er 2 natuurherstelprojecten goed: optimalisatiewerken voor een vleermuizenkolonie in Vurste en amfibietunnels in Landskouter.
Vleermuizen in de kerk van Vurste
De projectsubsidie soorten rond de vleermuizenkolonie werd ingediend door Regionaal Landschap Vlaamse Ardennen in samenwerking met Vespertillio vzw en de Kerkfabriek. De zolder van de kerk van Vurste wordt verder ingericht voor de kraamkolonie. Hierbij worden onder andere nissen hersteld, kabelgaten afgesloten en invliegopeningen geoptimaliseerd. Dit project kadert in een ruimer project waarbij ook de kerken van Eine, Lede, Lozer en Mullem worden ingericht. Vleermuizen zijn Europees beschermd en veel soorten zijn bedreigd of achteruitgaand. Kerkzolders vormen sleutelplaatsen omdat de jongen van een reeks soorten daar geboren en grootgebracht worden. Het subsidiebedrag voor de kerk van Vurste bedraagt 8.313 euro.
De jaarlijkse paddentrek in Landskouter: weldra geen oversteek, wel tunnels onder de steenweg
Amfibietunnels Landskouter
De projectsubsidie voor de amfibietunnels onder de Landskoutersesteenweg aan de kruising met de Uilhoek/Lembergestraat werd ingediend door de gemeenten Merelbeke en Oosterzele in samenwerking met Natuurpunt Oosterzele. De amfibietunnels worden geplaatst bij de heraanleg van de Landskoutersesteenweg (n.a.v. het scheiden van de rioleringen) op een plek waar de lokale Natuurpuntafdeling samen met de gemeente Oosterzele al jaren een overzetactie voor amfibieën organiseert in het vroege voorjaar. De tunnels zullen zorgen voor een veilige doortocht voor diverse soorten zoals gewone pad, bruine kikker en 4 salamandersoorten (kleine water-, vinpoot-, alpenwater- en kamsalamander). Op deze wijze wordt een verbinding gecreëerd tussen het Natuurreservaat Gondebeekvallei en de percelen van het ILVO naar de stroomopwaarts gelegen Driesbeekvallei. Het subsidiebedrag bedraagt voor 5 tunnels en geleidingswanden 54.885 euro.
Rodelandproject
Rodeland is een landschapsproject op het grondgebied van de gemeenten Gavere, Melle, Merelbeke en Oosterzele.
Overheden, natuur- en landbouworganisaties en onderzoeksinstellingen werken er samen om het landschap rond de Makegemse bossen, het Gentbos, het Aelmoeseneiebos en de beekvalleien van de Gondebeek, de Driesbeek en de Molenbeek te versterken en verder te ontwikkelen.
