De eerste storm dit jaar liet al meteen zijn sporen na in de Stuivenberg.

De eerste week van januari hield een tweedaagse storm lelijk huis in Landskouter. Vooral de Stuivenberg deelde in de brokken. In het begin van de straat diende men losgeslagen kabels van bovengrondse nutsvoorzieningen te herstellen.

stormravage op de Stuivenberg (foto Noel Minnaert)

Boven de Stuivenberg was de ravage groter: een jarenoude perenboom moest eraan geloven. Brandweer en politie zorgden voor het vrijmaken van de versperde weg daar de boom dwars door weideafsluiting en elektrische bedrading over de weg was gevallen. De oude perenboom (zal dicht bij 100-jarige leeftijd zijn geweest) was een laatste restant van de hoogstamboomgaard rond de hoeve Haesaert.

De 100-jarige perenboom overleefde de voorjaarsstorm niet (foto Noel Minnaert)

De vorige bewoonster Madeleine “Leintje” Haesaert (1903-2000) vertrouwde mij destijds toe dat het de enige hoogstamfruitboom was die nog restte van een ganse reeks welke destijds het hof omzoomde. Zij was reeds in hoge ouderdom en had er haar ganse leven de boom geweten die met zijn prachtige kruin stallen en ovenkot (nu afgebroken) belommerde.

Het waren keizerinnen, wist zij te vertellen, een zeer oud ras, groen en langwerpig van vorm, met rode blos, familie van de clapsen. Deze sappige perensoort kwam voor in bijna alle hoogstamboomgaarden die met hun typisch witgekalkte stammen het landschap aftekenden.

Reeds vorig jaar was duidelijk dat de boom aan zijn laatste periode toe was. Aanleg van een oprit dicht bij de stam van de boom, met de erbij horende ingrijpende grondwerken, hadden wortels zwaar beschadigd. De eens zo prachtige bloemenruiker welke de boom ten toon stelde in de lente was vorig jaar maar een schim meer van wat het ooit was geweest.  De stormwind heeft zijn lot bezegeld.

Dit is het tweede prachtexemplaar oude boom die er in een periode van 1 jaar het bijltje bij neer gelegd heeft. Ook de prachtige beuk in de pastorietuin moest er aan geloven. De reus met enorme stamomtrek stond er een jaar na ondoordachte grondwerken rond zijn stam door de bevoegde diensten troosteloos kaal bij!

Moest zo nodig daar precies het monument van Pater van De Velde verplaatst worden? Een diepe put met beton opvullen aan de voet van de boom, ophogen van grond en wegkappen van de ondergroei rond de stam, tekenden ook voor dit monument het doodvonnis. Beuken hebben een zeer dunne bast en wanneer deze aan rechtstreeks zonlicht blootgesteld worden dreigt altijd een zonneslag waardoor de gladde schors openscheurt.

Sommigen zullen zeggen “ach, het is toch maar een boom, we planten er wel een andere!” Inderdaad, maar boompje groot planter dood, wat jaren nodig had om uit te groeien tot een prachtige boom kan zomaar onderuit gehaald worden door ondoordachte ingrepen in de nabijheid van de stam. De wachters van ons dorp noem ik ze, die met hun monumentale kruinen en kleurschakeringen naargelang het seizoen de landelijkheid van ons dorp mee helpen bepalen. Telkens er eentje verdwijnt gaat ook een stukje Landskouter verloren!