|
De eerste storm dit jaar liet al meteen zijn sporen na in de
Stuivenberg.
De eerste week van januari hield een tweedaagse storm lelijk
huis in Landskouter. Vooral de Stuivenberg deelde in de brokken. In het
begin van de straat diende men losgeslagen kabels van bovengrondse
nutsvoorzieningen te herstellen.
Boven de Stuivenberg was de ravage groter: een jarenoude
perenboom moest eraan geloven. Brandweer en politie zorgden voor het
vrijmaken van de versperde weg daar de boom dwars door weideafsluiting en
elektrische bedrading over de weg was gevallen. De oude perenboom (zal dicht
bij 100-jarige leeftijd zijn geweest) was een laatste restant van de
hoogstamboomgaard rond de hoeve Haesaert.
De vorige bewoonster Madeleine “Leintje” Haesaert (1903-2000)
vertrouwde mij destijds toe dat het de enige hoogstamfruitboom was die nog
restte van een ganse reeks welke destijds het hof omzoomde. Zij was reeds in
hoge ouderdom en had er haar ganse leven de boom geweten die met zijn
prachtige kruin stallen en ovenkot (nu afgebroken) belommerde.
stormravage op de Stuivenberg (foto Noel Minnaert)
Het waren keizerinnen, wist zij te vertellen, een zeer oud
ras, groen en langwerpig van vorm, met rode blos, familie van de clapsen. Deze
sappige perensoort kwam voor in bijna alle hoogstamboomgaarden die met hun
typisch witgekalkte stammen het landschap aftekenden.
Reeds vorig jaar was duidelijk dat de boom aan zijn laatste
periode toe was. Aanleg van een oprit dicht bij de stam van de boom, met de
erbij horende ingrijpende grondwerken, hadden wortels zwaar beschadigd. |
|
De eens zo prachtige bloemenruiker welke de boom ten toon
stelde in de lente was vorig jaar maar een schim meer van wat het ooit was
geweest. De stormwind heeft zijn lot bezegeld.
De 100-jarige perenboom overleefde de voorjaarsstorm niet
(foto Noel Minnaert)
Dit is het tweede prachtexemplaar oude boom die er in een
periode van 1 jaar het bijltje bij neer gelegd heeft. Ook de prachtige beuk
in de pastorietuin moest er aan geloven. De reus met enorme stamomtrek stond
er een jaar na ondoordachte grondwerken rond zijn stam door de bevoegde
diensten troosteloos kaal bij!
Moest zo nodig daar precies het monument van Pater van De
Velde verplaatst worden? Een diepe put met beton opvullen aan de voet van de
boom, ophogen van grond en wegkappen van de ondergroei rond de
stam, tekenden ook voor dit monument het doodvonnis. Beuken hebben een zeer
dunne bast en wanneer deze aan rechtstreeks zonlicht blootgesteld worden
dreigt altijd een zonneslag waardoor de gladde schors openscheurt.
Sommigen zullen zeggen “ach, het is toch maar een boom, we
planten er wel een andere!” Inderdaad, maar boompje groot planter dood, wat
jaren nodig had om uit te groeien tot een prachtige boom kan zomaar onderuit
gehaald worden door ondoordachte ingrepen in de nabijheid van de stam. De
wachters van ons dorp noem ik ze, die met hun monumentale kruinen en
kleurschakeringen naargelang het seizoen de landelijkheid van ons dorp mee
helpen bepalen. Telkens er eentje verdwijnt gaat ook een stukje Landskouter
verloren!
|
