e-magazine 'landskouterse post', januari 2010

door Antoine Heyerick

foto Guido Vervust

Neos-kerstfeest in de sneeuw: geen droom. De weergoden blijken Neosgezind. De sneeuw ligt er overvloedig bij, nog vlekkeloos wit en effen uitgestreken, schoonheid overal. Ondanks enkele ongemakjes op de weg zijn onze Neos-dapperen zeer talrijk aanwezig, ze zullen het geweten hebben.

Onze voorzitter is in zijn nopjes: veel blij volk rondom hem, je zou voor minder, hij glundert, je ziet het hem aan. Hij wordt er zowaar lyrisch bij, hij verwoordt het in volgende tekst: ‘In het kind-zijn voel ik mij geborgen. Daar, waar het allemaal begint, waar men schoorvoetend wegen vindt naar de dag van morgen. Daar, waar ziel en zaligheid opgaan in ongekunsteld leven. Waar men bereid is te vergeven na een verbeten strijd. Daar, waar het kind wordt geboren, treden vergeten dromen naar voren, durven mensen weer te vragen. En wanneer hoogmoed de hoop verdrijft, waardoor men in dromen steken blijft, weet ik mij door het kind gedragen.’

Na zijn welkomstwoord begroet hij het duo Lavotta: pianist Pitioz en violist Tibor. Zij zetten onmiddellijk de toon: Jingle Bells, Jingle Bells, now the ground is white, … wat is het gezellig warm in de feestelijke zaal. Onze muzikale gasten bewijzen hun virtuositeit, zij brengen een rijke variatie lichte klassiekers en uitnodigende meezingers.

We beleven ‘La vie en rose’… ‘An der schönen blauen Donau’. ‘De lustige weduwe’, gezeten op ‘Le cheval blanc’, zingt uit volle borst: Je suis seule ce soir, avec mes rêves, je suis seule ce soir, sans ton amour. ‘Que sera, sera. What will be, will be.’ De zangstemmen komen los : ‘Daar in dat kleine café aan de haven, daar zijn de Neos-mensen gelijk en tevree.’

Niettegenstaande het koude winterweer schrikken onze muzikanten er niet voor terug ‘L’alouette’ (de leeuwerik) tot op de botjes te pluimen,… arm beestje. Wim Sonneveld herinnert ons met ‘Mijn dorp’ aan onze kinderjaren: “En langs de straten van mijn dorp zag ik hoge houten palen staan. Ik was een kind en wist niet beter dan dat dit nooit voorbij zou gaan.” De wonderlijke melodie van de onvergetelijke film ‘Doctor Zhivago’ doet ons wegdromen naar onze jeugdige liefde(s) … en walsen maar, en … ’t is te lang geleden.

De muzikale namiddag gaat te vlug voorbij. Appreciaties te allen kant voor onze muzikanten, ook voor de inrichters, een meevaller kan er altijd bovenop, … met dank. Na een smakelijk kerstavondmaal verlaten de Neos-gelukkigen de feestzaal, vredig de winternacht in, naneuriënd op de melodie van ‘Stille nacht, heilige nacht’…schenk Hem allen uw hart … Alleluia !

door Ulrik De Wachter

Met de klimaattop van Kopenhagen is milieu weer een actueel politiek thema geworden, en dat zullen ze in het Oosterzeels gemeentebestuur geweten hebben.

Burgemeester en schepenen zijn het gewoon om van Groen! regelmatig kritiek te krijgen. In 2006 schonken de inwoners van Oosterzele de absolute meerderheid aan de CD&V/NVA, die prompt haar coalitiepartner Groen! overboord gooide. Niet onlogisch dus dat minstens de indruk gewekt wordt dat, zonder twee Groen!-schepenen, de politiek van de huidige coalitie minder groen kleurt.

Barbara Redant, het enig gemeenteraadslid van Groen!, laat regelmatig van zich horen en hekelde onlangs nog dat de verplichte functie van milieuambtenaar toegekend werd aan een gemeentefunctionaris die in loopbaanonderbreking is. In het gemeentebeleidsplan van 2009 ontbreekt volgens haar een duurzaamheidsambtenaar en ze vindt het niet kunnen dat de gemeente de subsidies voor groendaken, fotovoltaïsche zonnepanelen en isolatie terugschroefde terwijl er voldoende fondsen voorhanden zijn voor de nieuwjaarsreceptie, drankjes en hapjes.

Onderzoek VTM en VREG

Met het onderzoek van VTM in samenwerking met de energieregulator VREG en de distributiebedrijven Infrax en Eandis kwam er kritiek uit onverwachte hoek. Het onderzoek rangschikt de Vlaamse gemeenten door na te gaan hoe goed de gemeentebesturen hun inwoners motiveren om energievriendelijk te leven (bijvoorbeeld door premies toe te kennen) en kijkt ook naar de hoeveelheid groene stroom die op het grondgebied opgewekt wordt.

Op de klimaatkaart worden de gemeenten gerangschikt van groen over geel tot oranje en rood. Oosterzele krijgt rood; het staat 292e op 308 gemeenten. Buur Melle daarentegen is de groenste gemeente van Oost-Vlaanderen en staat 21e in de rangschikking.

Ook de grootste oppositiepartij SVVO uitte kritiek op het gemeentebestuur. Filip Michiels, Virginie Buysse en Carine Schamp verwijzen naar hun resolutie voor [...] rationeel energiegebruik [...]. Hoewel die in februari 2009 anoniem werd goedgekeurd door de gemeenteraad zijn ze ontgoocheld in de toepassing ervan. "We kunnen niet anders dan opnieuw vaststellen dat deze meerderheid er een is van veel beloven en weinig doen", aldus Michiels. Naast de verminderde subsidies hekelt SVVO energievreters zoals de verlichtingsinstallaties van de kerken van Balegem en Oosterzele en vraagt het een grondige energie-audit van de gemeentelijke gebouwen.

Gemeentebestuur verdedigt zich

De slechte publiciteit noopte het gemeentebestuur tot een reactie. In de kerstvakantie riep schepen van leefmilieu Els De Turck de pers samen om één en ander recht te zetten.

Zo wordt in het onderzoek enkel rekening gehouden met groene stroom uit industriële toepassingen, terwijl Oosterzele juist trots is op haar landelijk karakter. Dat Melle de meest groene Oost-Vlaamse gemeente is, dankt het aan het Eandis-hoofdkantoor en de drie windmolens.

Schepen De Turck vermeldde ook nog de vele aanvragen voor subsidies. De premies voor zonnepanelen werden, in tegenstelling tot andere gemeenten, niet afgeschaft. Oosterzele kiest ook voor andere maatregelen, zoals dubbele beglazing. Wij verdienen die 292e plaats niet, aldus de schepen.